4.4: ieš pronomen

Pronomenet ‘ieš’ brukes blant annet som refleksivt pronomen. Det viser tilbake til subjektet eller habitivet i setningen, og skal samsvarsbøyes med disse i tall og person:

Mun gávdnen iežan girjji.
Don gávdnet iežat girjji.
Soai buvttiiga iežaska mánáid.

Pronomenets tall og person blir altså bestemt av setningens subjekt eller habitiv. Pronomenet får derimot kasus etter den funksjonen den har i setningen.

I nominativ har vi bare to former: ‘ieš’ som brukes for entall og ‘ieža’ som brukes for totall og flertall:

Moai birgejetne ieža.
Máret lea ieš dán čállán.
Mii diehtit ieža buoremusat.

I andre kasus har vi ni former, en form for hver person. Formen en sammensetning av en stamme og en personendelse. I  akkusativ/genitiv er stammen ‘ieža’, i lokativ er stammen ‘aldd’ og i illativ er stammen ‘alcc’. I komitativ er formen en sammensetning av stammen ‘ieža’, kasusendelsen ‘in’ og personendelse:

Mun gávdnen ieža+n girjji.
Don gávdnet ieža+t girjji.
Soai buvttiiga ieža+ska mánáid.

Mus lea alddá+n girji mielde.
Soai válddiiga alddi+ska ruđa.
Dii viežžabehtet alcce+set/alcca+set ruđa.
Moai suhtte alcce+me/alcca+me.
Áhkku lea hupmagoahtán ieža+in+is.
Doai leahppi duhtavaččat ieža+in+eatte.

 

Geahččal jorgalit dáid cealkagiid iežat gillii. Heive go ‘ieš’ pronomena álo jorgalit seammaláhkái du gillii?

Hárjehala ieš pronomeniin morfa C:s.

 

Loga eambbo!

Ieš

Kongrueansa

 

Boahtte ceahkkái: Ceahkki 4.5